இலங்கைத் தமிழரான தேவயானி, அங்குள்ள போர்களில் தன்னுடைய மூன்று வயது குழந்தையையும் குடும்பத்தினரையும் இழந்து, அகதியாக இந்தியா வந்து தற்போது சென்னையில் உள்ள ஒரு முதியோர் இல்லத்தில் வேலை செய்து வருகிறார். மற்றொரு பக்கத்தில், ஒரு ஐடி நிறுவனத்தில் பணியாற்றும் விஜித் மற்றும் கண்மணி தம்பதி, தங்கள் குழந்தையின் பிறந்த நாளுக்காக அந்த முதியோர் இல்லத்திற்கு வருகிறார்கள். தங்களது குழந்தையை நன்கு கவனித்துக்கொள்ள ஒருவரை தேடி வரும் நிலையில், தேவயானியை பார்த்து, அவரை தங்கள் வீட்டில் வேலைக்கு அழைத்துச் சென்று குழந்தையை கவனிக்கச் செய்கிறார்கள்.
அமெரிக்காவில் வாழ்ந்து செட்டில் ஆக வேண்டும் என்ற கனவுடன் வாழும் விஜித் தம்பதிக்கு, அந்த நாட்டிலிருந்து அழைப்பு வருகிறது. இந்த இடைக்காலத்தில் தேவயானியின் அன்பில் வளர்ந்த அந்த குழந்தை, அவருடனே இருக்க விரும்புகிறது. குழந்தையை பிரிக்க வேண்டிய நிலை தேவயானியின் மனதில் பெரும் வேதனையை ஏற்படுத்துகிறது. இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில், அமெரிக்கா செல்லும் முன், தங்கள் நண்பர்களுக்காக ஒரு விருந்தை ஏற்பாடு செய்கிறார்கள். அந்த விருந்தின் போது, திடீரென குழந்தை காணாமல் போகிறது. உடனே போலீசில் புகார் அளிக்கப்படுகிறது. போலீசார் விசாரணையில் பலரை சந்தித்து கேள்வி கேட்பதுடன், தேவயானியிடமும் விசாரணை நடத்துகிறார்கள். உண்மையில் அந்தக் குழந்தையை கடத்தியது யார்? எதற்காக இந்த கடத்தல்? விஜித் தம்பதி அமெரிக்கா சென்றார்களா? தேவயானி இந்த பிரச்சனையிலிருந்து எப்படி மீண்டார்? என்பவை இப்படத்தின் மீதிக்கதையாக அமைந்துள்ளது.
நாம் வாழும் இன்றைய காலத்தில் பெரும்பாலானோர் பணம், கார், பங்களா, சொகுசான வாழ்க்கையை நாடுகின்றனர். பெற்ற குழந்தையை சரியாக கவனிக்க நேரமில்லாத நிலையில் பணம் தேடிச் செல்கிறார்கள். இதனால் தங்களது குழந்தையை ரெசிடென்ஷியல் பள்ளிகளில் சேர்க்க விரும்புகிறார்கள். இதே குழந்தைகள், வளர்ந்த பிறகு தங்கள் பெற்றோரை முதியோர் இல்லங்களில் சேர்க்க விரும்புகிறார்கள். இந்த தத்துவத்தையே மையக்கருவாகக் கொண்டு, தேவயானியின் கதையின் மூலம், “நிழலின் அருமை வெயிலில் இருந்தால்தான் தெரியும்” என்ற சிந்தனையை பிரதிபலிக்கும் வகையில், இயக்குனர் சிவ ஆறுமுகம் ‘நிழற்குடை’ படத்தை உருவாக்கியுள்ளார். கதை தேர்வு அருமையாக இருந்தாலும், திரைக்கதையில் தேவையான சுவாரஸ்யம் குறைவாக இருந்ததால், அது அதிகம் ரசியப்படவில்லை. இருந்தாலும், இந்த காலத்துக்கு ஏற்ப பொருத்தமான கதையை நேரத்தில் வழங்கிய இயக்குனருக்கு பாராட்டு கிடைக்கவேண்டும்.
பல வருடங்களுக்கு பிறகு வெள்ளித்திரைக்கு திரும்பிய தேவயானி, தனது கதாபாத்திரத்தை முன்வைக்கும் வகையில் மனதைக் கவரும் நடிப்பை வழங்கியுள்ளார். அவருடைய இலங்கைத் தமிழ் உச்சரிப்பு ரசிக்கும்படியானதாக இருந்ததுடன், அவருடைய சிறிய முக பாவனைகளும் கவனிக்கத்தக்கவை. இது மூலம் தமிழ் சினிமாவுக்கு புதிய அம்மா என அழைக்கக்கூடிய ஒருவர் கிடைத்துள்ளார். விஜித் மற்றும் கண்மணி ஆகியோர், இன்றைய தலைமுறை ஐடி தம்பதியாக இருந்ததை அப்படியே திரையில் பிரதிபலிக்கின்றனர். குழந்தையை கவனிப்பதில் இருவரும் போட்டிப்போல் செயல்படுவது, அன்றாட உணவை ஆர்டர் செய்து சாப்பிடுவது போன்ற விஷயங்கள் நம் சமூகத்தின் நிஜத்தை பிரதிபலிக்கின்றன. அதோடு, வெளிநாட்டில் செட்டில் ஆகவேண்டும் என்ற கனவு, இன்று பெரும்பாலான ஐடி ஊழியர்களின் கனவாகவே மாறியுள்ளது என்பதையும் அவர்கள் சினிமாவில் நன்கு வெளிப்படுத்தியுள்ளனர்.
குழந்தை நட்சத்திரங்களான அஹானா மற்றும் நிஹாரிக்கா இருவரும் தங்கள் நடிப்பில் அழுத்தத்தை காட்டியுள்ளனர். தேவயானியுடன் அவர்கள் பகிர்ந்த காட்சிகள் சிறந்த கெமிஸ்ட்ரியுடன் அமைந்திருந்தது. போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டராக வருபவர் இளவரசு, ஆபீஸ் எம்டியாக வருபவர் ராஜ்கபூர் மற்றும் வடிவுக்கரசி ஆகியோரின் வேடங்களும் ரசிக்கும்படியானவை. குருதேவின் ஒளிப்பதிவில் காட்சிகள் பிரகாசமாகப் பொருந்தியிருந்தன. நரேன் பாலகுமாரின் இசை, குறிப்பாக பின்னணி இசை, படத்திற்கு ஒரு கூடுதல் உற்சாகத்தையும் உணர்வையும் சேர்த்தது.
