தீவிர ரஜினி ரசிகனான பொன்வேல், தீவிர கமல் ரசிகனான நண்பன் ராகுல் ஆகியோரின் நட்பு மிகுந்த வேடிக்கையாகவும் சுவாரசியமாகவும் இருக்கும். நண்பன் பொன்வேலுக்கு காலில் முள் குத்திய போது, “முள் குத்தாமலேயே நாங்க குத்தியது போல நடிப்போம், ஏன்னா நாங்க கமல் ரசிகன்“ என்று ராகுல் பேசும் அந்த ஒரு காட்சியில் கிடைக்கும் கைத்தட்டல், அவனது நடிப்புக்குக் கிடைக்கும் மிகப் பெரிய பாராட்டாகும். 80, 90களில் ரஜினி, கமல் ரசிகர்களுக்கிடையேயான நட்பு சண்டைகள் எவ்வளவு சுவாரசியமாக இருந்தன என்பதற்காக, இன்றைய சமூக வலைத்தளங்களில் சாக்கடையாக சண்டை போட்டுக் கொள்ளும் சில விஜய், அஜித் ரசிகர்கள் இதை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.
பொன்வேலின் அக்காவாக நடித்த திவ்யா துரைசாமி, அந்த வயதில் ஒரு பெண்ணுக்குள் வரும் காதலை மிக அழகாக வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். குடும்ப சூழலின் பாதிப்பிலும், அம்மாவின் வார்த்தைகளை மதித்து, தம்பி மீது பாசம் காட்டும் பெண்ணாக அவர் நடித்துள்ளார். திவ்யா மற்றும் கலையரசனின் காதல் மிகச் சுருக்கமானதாக இருந்தாலும், அவர்கள் இடையே பேசாத காதலும் இனிமையாக சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது. கலையரசன், செய்யும் வேலைக்குத் தகுந்த கூலி வேண்டும் என்று போராடும் ஒரு பணியாளராக நடித்துள்ளார். வேலைக்கு பதவியிறக்கம் வந்தாலும், காதலை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொள்கிறார்.
‘பூங்கொடி’ டீச்சராக நிக்கிலா விமல் நடித்துள்ளார். தினமும் பூக்கும் மலரைப்போல் ஒவ்வொரு காட்சியிலும் அவர் மிகவும் பொலிவுடன் இருக்கிறார். ‘பூங்கொடி’ டீச்சர் போல நம் வாழ்க்கையில் யாரோ ஒருத்தர் வந்திருப்பார்கள்; படம் பார்த்த பின் அப்படிப்பட்ட டீச்சரை நம் நினைவில் கொள்வோம். நிக்கிலா, வாழைத் தோப்பில் படர்ந்த கொடியாக தோன்றுகிறார். மலையாள நடிகைகள் தமிழ் சினிமாவில் கதாபாத்திரங்களில் ஒன்றி நடிப்பது இப்படத்தில் தொடர்கிறது. பூங்கொடி டீச்சர் அவருக்குக் கிடைத்த பாராட்டுகளுக்கு நிகரானது.
பொன்வேலின் அம்மாவாக நடித்த ஜானகி, புரோக்கராக நடித்த பத்மன், வியாபாரியாக நடித்த ஜே சதீஷ்குமார் ஆகியோர் தங்கள் கதாபாத்திரங்களில் மிகச் சிறப்பாக நடித்துள்ளனர்.வாழைத் தோப்பும், அதைச் சுற்றியுள்ள ஊர், பள்ளிக்கூடம், சாலைகள், வீடுகள் ஆகியவற்றை தேவையான போது அழகாகவும், உணர்வுகளைப் பிரவாகமாகக் காட்டும் விதமாகவும் தேனி ஈஸ்வரின் கேமரா பிடித்துள்ளது. சந்தோஷ் நாராயணனின் இசையில் பாடல்கள் கதையுடன் இணைந்து கலக்குகின்றன. பின்னணி இசையில் அவர் வாழையைப் பழுக்க வைக்கிறார்.
படத்தின் ஆரம்பக் காட்சிகள் நமக்கு மிகுந்த பொறுமையைத் தருகின்றன. அதன் பிறகு மட்டுமே நம்மை கதையில் உள்ளே இழுக்கிறார் இயக்குனர் மாரி செல்வராஜ். சில இடங்களில் சாதியை மையமாகக் கொண்டு, சில குறியீடுகள் மற்றும் வசனங்களைத் திணித்துக் காட்டியிருக்கிறார். அவற்றைத் தவிர்த்திருந்தால் வேறு ஒரு விதமான அனுபவத்தைப் பெற்றிருப்போம். கதாபாத்திரங்களுடன் பயணித்து, இறுதியில் எதிர்பாராத ஒரு ‘திக் திக்’ அனுபவத்தை தருகிறார், அது நம்மை அதிர்ச்சி அடையச் செய்கிறது.
